Of ik altijd mijn knopen omhoog hield, vroeg iemand? Bijzonder is dat veel mensen er direct iets van mij op proberen te projecteren: zit ik in de knoop soms? Voel ik me opgesloten, als ik mijn foto in een bolletje ijzerdraad zet? Nee dus! Ik vraag me dan echt af, of iemand die landschappen schildert vaak de vraag krijgt of hij/zij behoefte heeft aan rust of ruimte? Of dat als iemand bizarre ruimtes schildert de weg kwijt is? Denk het eigenlijk niet. Het gaat vast over mijzelf, anders kan ik ze niet maken maar dat hedendaagse gepsychologiseer, wat bijna iedereen denkt te kunnen, is niet van toepassing op mijn werk.